Πατριάρχης Παΐσιος Β΄
| Πατριάρχης Παΐσιος Β΄ | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 17ος αιώνας Καισάρεια |
| Θάνατος | 11 Δεκεμβρίου 1756 Χάλκη |
| Θρησκεία | Ανατολικός Ορθόδοξος Χριστιανισμός |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ορθόδοξος ιερέας |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως |
Ο Παΐσιος Β΄ (κατά κόσμον Κιουμουρτζόγλου) διετέλεσε Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως τέσσερις φορές τον 18ο αιώνα.
Βιογραφικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Διετέλεσε Μητροπολίτης Νικομηδείας και εξελέγη για πρώτη φορά Οικουμενικός Πατριάρχης στις 20 Νοεμβρίου 1726[1]. Επί της πρώτης Πατριαρχίας του, το 1727, η Σύνοδος καταδίκασε τη δράση της Ουνίας στη Συρία. Ενδιαφέρθηκε για τα προβλήματα του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, για τα οποία εξέδωσε εγκύκλιο το 1728. Παρέμεινε στο Θρόνο έως το 1732. Επανήλθε κατόπιν και πατριάρχευσε εκ νέου τα έτη 1740-1743, 1744 (30 Σεπτεμβρίου)-1748[α] και 1751-1752. Το 1743 απέστειλε ως έξαρχο τον Λήμνου Παρθένιο σε έξι επαρχίες για συγκέντρωση χρημάτων[3]. Κατά την τέταρτη Πατριαρχία του εκδόθηκαν σουλτανικά φιρμάνια σχετικά με διοικητικά θέματα του Πατριαρχείου.
Ήταν άνθρωπος δυναμικός και µε ηγετικές ικανότητες[4] και διακρινόταν για τη θεολογική του παιδεία. Φαίνεται όμως πως ήταν αρχομανής, τυραννικός[5] και φιλοχρήματος[β][7] και πως ενδιαφερόταν υπερβολικά για το πώς θα παραμείνει στον θρόνο. Αναφέρεται περιστατικό κατά το οποίο υποχρέωσε αρχιερείς να του δώσουν όρκο ότι δεν θα επιζητήσουν την πατριαρχία[8], όπως και ότι κατά την τρίτη του πατριαρχία δηλητηρίασε αντίπαλό του αρχιερέα[9]. Η τελευταία πατριαρχία του έληξε μετά από επίθεση όχλου εναντίον του, από την οποία λίγο έλειψε να δολοφονηθεί[10].
Πέθανε στις 11 Δεκεμβρίου 1756 και ετάφη στη Μονή Καμαριώτισσας στη Χάλκη[11].
Υποσημειώσεις και παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Υποσημειώσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Γεδεών 1886, σελ. 628.
- ↑ «Πατριαρχικαί πινακίδες». Εκκλησιαστική Αλήθεια Β (ΙΕ): 230. 1882. https://books.google.de/books?id=7EkWAAAAYAAJ&hl=el&pg=PA230#v=onepage&q&f=false. Ανακτήθηκε στις 14 Οκτωβρίου 2022.
- ↑ Αγγελομάτη-Τσουγκαράκη, Ελένη (2007). «Το φαινόμενο της ζητείας κατά τη μεταβυζαντινή περίοδο». Ιόνιος Λόγος (Κέρκυρα) Α: 262. https://www.academia.edu/2762558/_%CE%A4%CE%BF_%CF%86%CE%B1%CE%B9%CE%BD%CF%8C%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%B6%CE%B7%CF%84%CE%B5%CE%AF%CE%B1%CF%82_%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC_%CF%84%CE%B7_%CE%9C%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B2%CF%85%CE%B6%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BD%CE%AE_%CE%A0%CE%B5%CF%81%CE%AF%CE%BF%CE%B4%CE%BF_%CE%99%CF%8C%CE%BD%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%9B%CF%8C%CE%B3%CE%BF%CF%82_%CF%84_1_2007_%CF%83_247_293. Ανακτήθηκε στις 22 Σεπτεμβρίου 2022.
- ↑ Κωνσταντίνου 2011, σελ. 41.
- ↑ Γεδεών 1886, σελ. 629.
- ↑ Βενδότης 1795, σελ. 7-8, 87.
- ↑ Βυζάντιος 1862, σελ. 541.
- ↑ Κοµνηνός Υψηλάντης 1870, σελ. 362.
- ↑ Χρυσοβέργης 1998, σελ. 75.
- ↑ Μπακούρος 1998, σελ. 170.
- ↑ «Ο Αλέξανδρος Ι. Υψηλάντης κτίτορας της Μονής Θεοτόκου Καμαριώτισσας στη Χάλκη». Υψηλάντειο. Ανακτήθηκε στις 13 Απριλίου 2021.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Γεδεών, Μανουήλ (1886). Πατριαρχικοί πίνακες ειδήσεις ιστορικαί βιογραφικαί περί των πατριαρχών Κωνσταντινουπόλεως από Ανδρέου του πρωτόκλητου µέχρις Ιωακείµ του από Θεσσαλονίκης 36-1884. Κωνσταντινούπολη: Otto Keil Librairie Internationale.
- Κωνσταντίνου, Κωστάκης (2011). «Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Κύριλλος Ε΄ - Βίος και δράση (μεταπτυχιακή εργασία)» (PDF). Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Ανακτήθηκε στις 10 Απριλίου 2020.
- Βενδότης, Γεώργιος (1795). Προσθήκη της Εκκλησιαστικής Ιστορίας Μελετίου Μητροπολίτου Αθηνών προς εξακολούθησιν των άλλων τριών τόµων. Βιέννη της Αουστρίας. σελίδες 7, 87.
- Βυζάντιος, Σκαρλάτος Δ. (1862). Η Κωνσταντινούπολις ή περιγραφή τοπογραφική αρχαιολογική και ιστορική, τοµ.Β΄. Αθήνα: Τυπογραφείον Ανδρέου Κορομηλά.
- Κοµνηνός Υψηλάντης, Αθανάσιος (1870). Εκκλησιαστικών και πολιτικών των εις δώδεκα, Βιβλίον Η, Θ΄και Ι΄ ήτοι Τα µετά την Άλωσιν (1453-1789), (Εκ χειρογράφου της ιεράς µονής του Σινά). Κωνσταντινούπολη: εκδιδόντος Αρχιµ. Γερµανού Αφθονίδου Σιναΐτου.
- Χρυσοβέργης, Αθανάσιος Δ. (1998). Οι θεολογικές κατευθύνσεις του Πατριάρχη Καλλίνικου Γ΄ (1713-1791) και τα βασικά προβλήµατα της εποχής του. Με βάση την επιστολογραφία του. Θεσσαλονίκη.
- Μπακούρος, Βασίλειος (1998). Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Σαμουήλ Α΄ Χαντζερής ο βυζάντιος: ο βίος και το έργο του (1700-1775). Αθήνα: Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΕΚΠΑ), Εθνικό Αρχείο Διδακτορικών Διατριβών.
.svg)